помери созен 2025 | Faiz Ali Jahani | فیض علی جهانی

موسیقی فولکلور پامیری، به عنوان بخشی از فرهنگ غنی و کهن مردمان پامیر، در مناطق کوهستانی بدخشان در تاجیکستان و افغانستان رواج دارد. این موسیقی انعکاسی از زندگی، باورها، تاریخ و طبیعت سرسخت و زیبای منطقه پامیر است. ویژگی‌های موسیقی فولکلور پامیری: 1. سازهای سنتی: رباب پامیری: یکی از سازهای اصلی در موسیقی پامیری است که با صدای گرم و رسایش شناخته می‌شود. دایره (دَف): ساز کوبه‌ای که در مراسم و رقص‌ها استفاده می‌شود. غیجک (کمانچه محلی): سازی زهی که در موسیقی عرفانی و آیینی کاربرد دارد. نی (سرنا یا فلوت محلی): در مراسم شادی و جشن‌ها نواخته می‌شود. 2. مضامین اشعار: اشعار موسیقی پامیری اغلب درباره عشق، طبیعت، حماسه‌های محلی، مفاهیم عرفانی و زندگی روزمره مردم کوهستان است. برخی ترانه‌ها ریشه در باورهای باستانی و آیین‌های پیش از اسلام دارند. 3. سبک اجرا : موسیقی پامیری معمولاً به صورت گروهی و همراه با رقص‌های محلی اجرا می‌شود. برخی از قطعات موسیقی جنبه آیینی دارند و در مراسم مذهبی یا جشن‌های سنتی مانند عید نوروز و جشن‌های برداشت محصول نواخته می‌شوند. 4. تأثیرات فرهنگی: این موسیقی تحت تأثیر فرهنگ‌های ایرانی، ترکی و حتی تبتی قرار دارد که نشان‌دهنده موقعیت جغرافیایی پامیر به عنوان چهارراه تمدن‌هاست. برخی از نغمه‌های پامیری شباهت به موسیقی مقامی آسیای مرکزی دارند. هنرمندان و گروه‌های مشهور: گروه «شِشم» از تاجیکستان از جمله گروه‌هایی است که در احیای موسیقی پامیری تلاش کرده‌اند. برخی خوانندگان محلی پامیر در بدخشان افغانستان و تاجیکستان به اجرای ترانه‌های فولکلور می‌پردازند. موسیقی پامیری به دلیل اصالت و ارتباط عمیق با طبیعت و زندگی مردمان این منطقه، نه تنها یک هنر، بلکه بخشی از هویت فرهنگی پامیری‌ها محسوب می‌شود. امروزه تلاش‌هایی برای حفظ و معرفی این موسیقی به جهان صورت گرفته است.